हामी कतारमा

बिदेस भन्ने बित्तिकै अनेकौ एउटा स्वर्गको प्रान्त नै हो जस्तो ठान्छन् नेपाली गाउँघर मा तर बिडम्बना बिदेस के हो त्यो त भोग्ने लाई मात्रै थाहा हुन्छ । नेपाल मा रोजगारिको अवस्था छैन वा सम्भाना निकै कम् मात्रमा छ भन्ने कुरा त सबैलाई थाहा छ अनी यही सम्भावना को कमिले युबा बर्ग हरु खाडी लगाएत बिभिन्न युरोपेली मुलुकमा बिदेसिने बाध्त्यता त छैदैछ भने अब त परम्परा पनि होला जस्तो भैसकेको छ आजभोलि । बिशेष गरी नेपालका ग्रामीण भेगमा १८ बर्षा नाघेपछी पास्पोर्ट बनाउने लहर नै चल्छ । यसमा अलिकती समाज पनि दोशी छ । ५ कक्षा पढ्दा पढ्दै फेल भएर खाडी मुलुकमा पसेर १ दुई लाख कमाएको लाई बढी महतव दिन्छ नेपाली समाजले भने B.A. पास गरेर नोकोरी नपाएकोलाई यो त गरेर खाना नसक्ने भनी समाज त के परिवार का सदस्य पनि पछी पर्दैनन अबहेलना गर्न । समाजमा पनि उनिहरुका बिचरालाई खासै चासो देखिदैन भने उता मुग्लान पस्ने जतिलाई लाहुरे को दर्जा दीइन्छ । मैले यहाँ पढेर बिदेसिनुभएका र नपढेर बिदेसिनुभएका हरु बिचको तुलना गरेको होइन मात्र नेपाली समाजमा परेको एउटा छाप को चित्रण गर्न खोजेको हुँ (माफ गर्नु होला अन्य अर्थ लागेको खण्डमा ) यसरी नै कोही के कारणले कोही बाध्यताले कतार लाई रोजगारिको गन्तब्य स्थल बनाएका हामी नेपाली युबा हरु करिब् ३,४ लाखको हारहारिमा छौ बिभिन्न काम हरुमा ।














आ -आफ्नो भाग्यले कसैलाई राम्रो काम छ कसैको नराम्रो,कसैको कम्पनी राम्रा छन कसैका नराम्रा जे भए पनि मुलुक बाट बोकेर आएका सपना हरु धेरै थोरै पुरा गर्ने कोशीस मा छौ । हप्ता भरी त सबै काम मै ब्यस्त हुन्छौ तर सुक्र बार भने हामी यसरी जम्मा हुन्छौ साथीभाइ भेट्न (यो फोटो कतार स्थित अलतिया शहरको हो जहाँ हरेक सुक्रबार यसरी भेला हुने गर्छौ हामी नेपाली हरु )














साथी भाई भेट्ने अनी हप्ता भरिका थकान हरु मेट्ने गर्छौ हामी यहाँ यसै शहरमा भेट भएर । दु:ख सुख त आफ्नै ठाउँमा छ तर पनि बिदेसमा बस्दा गाउघरको भने निकै याद आउदो रहेछ । "के गर्ने आफ्नो देश भित्र बसेर काम गर्न पाए त कती रमाइलो हुदो हो " तर बिडम्बना आन्दोलनै आन्दोलन भित्र हराइरहेको हाम्रो नेपाल कहिले बिकासको गतिमा जाला खै !!

जे होस् अर्काको देसमा भएपनी या त दु:खमा रोइरहेपनी या त सुखमा हाँसेपनी अनेकौ सपनाहरु बोकेर तातो बालुवा मा जल्न वाध्य छौ किनकी परिवार पाल्न छ बाल बच्चा हरु हुर्काउनु छ त्यही सम्झेर बिबस छौ रात दिन पसिना बगाउन । मनमा त लाग्छ यतिको मेहनत नेपालमा गर्ने हो भने सुन फल्थ्यो तर के सुन फलाउने बातावरण को श्रीजना होला त नेपालमा कुनै दिन ? के राजनीतिक दलका गन्य मान्य भनिने हरुका दिमागमा यि बिदेसियका नेपालीका लाखौं छोराहरुका पिडाहरु घुसिदेलान ? यि प्रश्न हरेक नेपाली हरुको मनमा उब्जिरहेका छन ।