कसैलाई माया गरे कुन्नी कस्तो भुल भयो
आफ्नै मुटु चस्किरहने बेदनाको सुल भयो
तिमीलाई माया गरे खै कस्तो भुल भयो
मिल्काउदै छ्यौ मेरो माया बगरको ढुङ्गा जस्तो
भेट्यौ कि त माया कतै सुबास दिने फुल जस्तो
कस्तो मन रैछ तिम्रो काँचुली झै फेरिरहने .....
बनाउने भयौ यो आँखालाई फोटोमात्रै हेरिरहने ....
तिमीलाई मन दिए खै ! कस्तो भुल भयो
पराइको माया तिम्लाई सुबाश छर्ने फुल भयो
तिमीलाई माया गर्ने कस्तो मेरो भुल भयो ।
तिमी बिनाको जिबन भन्दा पिउनै जाती जहर बरु
त्यागी दिन्छु बाँच्छु भन्ने मेरा सबै रहर हरु ......
देख्यौ भने सपनिमा नडराउनु है ! अँधेरिमा
जुन बनी उदाइदिन्छु सधैं तिम्रो माझेरिमा
कसैलाई माया गरे कुन्नी कस्तो भुल भयो
आफ्नै मुटु चस्किरहने बेदनाको सुल भयो
तिमीलाई माया गरे खै कस्तो भुल भयो
4 comments:
गीतले मन छोयो प्रदीप जी । पढीरहन पाइयोस
मायाको कुरा यस्तै हुन्छ सायद। कसैले नबुझे पछि मायाको सुनवाई हुदो रहेनछ। कसैले सुने मात्र र कसैलाई अनुभुती गराउन सक्यो भने मात्र मायाको सही मुल्याङकन हुदो रहेछ सायद। तर सधै यसो हुदैन। माया केहि पाउन र कुने कुराको आशामा हैन बरू माया भावना र बिश्वासमा त त भन्छु आत्म सन्तुष्टिका लागि हुनु पर्छ। बस मायाले कसैलाई दुखी बनाउने छैन। तपाईको यो बेदना साह्रै झल्किएको छ यो कबिता वा गीतमा। धन्यवाद राम्रो प्रस्तुतीका लागि।
निकै मर्म स्पर्सी .. बेदनाको गित लिएर आउनु भएको रहेछ प्रदिप जी ! माया गर्नु आफैमा भुल होइन जस्तो लाग्छ - मलाइ त |
वास्तविकता नै यस्तै हो त - हजुरको ?
नमस्कार प्रदीप जी मलाई तपाई को ब्लोग राम्रो लाग्यो । अनि नराम्रो लागोस् पनि कसरी एउटा प्रदीप को कुरा अर्को प्रदीप लाई । बरु हजुर लाई पो मेरो ब्लोग राम्रो नलाग्ने हो कि । त्यसैले क्लिक गर्नुस् www.your1clicksongs.blogspot.com आफ्नो प्रतिकृया छाड्न चै नभुल्नु होला ।
प्रदीप नेपली
टिकथलि, नेपाल
Post a Comment