मिन पचासे जिंदगी

किन जुन भेटिएन मेरो प्रितहरुमा

किन धुन रेटिएन मेरो गीत हरुमा

ब्यर्थ बगिरहेछ निरन्तर

गन्तब्य बिहिन यात्रा मा

उही निरन्तर ब्यर्थै निरन्तर .......

मन उडेर काबा खाँदै

डुलिरहेछ बादल जस्तै पत्र पत्र फाट्दै

सोच्न सकेपो आँखामा निद आउछ

रमाउन सके पो खुशी आउछ

आखिर यही नहुन सकेर ....

खै !! के !! के ...

हुन त केही भनौ कि तिमीलाई

तर भनौ होला भनेर पनि सुनिदिने भए पो

दिल खुल्थ्यो कि कतै मेरो

साँच्चै बुझिदिने भए त

मन भुल्थ्यो कि कतै मेरो

अनी त ,

हुन्थ्यो होला नि त्यही

फुल्थ्यो कि त फुल उही

भो कोरा कल्पना के गर्नु बेकार

नहुँदा पनि

तिमी म बिच कुनै आधार

बस !! भोग्नु नै बेश

पिडाहरु रुँवाएरै बरु यो मन

बाँच्नु नै पर्‍यो मीनपचासे जिबन ......