मेरो मन फेसबुक अनि मेरै दिनचर्या

आजभोलि मेरो लेखन मा निकै कमी आईरहेको छ कारण म अल्छि पनि हैन न त म ब्यस्त नै छु वास्तव मा इमान्दारिता का साथ भन्ने नै हो भने म सँग लेखिहाल्नु जस्तो रोचक तथा नयाँ केही पनि छैन । हुन त देस को कुरा गरु भने सबै ले छि छि र नाकै खुम्च्याउने बनाइसकेका छन देश आफ्नै बाउँको बिर्ता सम्झेर सिंहदरबार छिरेका वा हामी नेपाली नेपालीमा असान्ती मच्चाउन लाइसेन्स पाएका ६०१ भिजलान्ते हरुले त्यसैले पनि अखबार हेर्दा हेर्दा नजर गलेर आउछन मेरा भने यो नाथे ब्लग मा कस्ले पढ्ने ? फेरी समुन्द्र वारीको देशमा बसेर अखबार को साहरा मा मैले के नै लेख्नु छ र मेरो देसको काहानी जता हेरेपनी भिजलान्ते हरु ले नै मच्चाइरहेको उदण्ड का खबर हरु बाहेक कुनै नौलो नयाँ सुन्ने दिनको प्रतिक्षा बाहेक अरु के नै हुन्छ र अब त हामी प्रदेसिहरुको ??

त्यसैले मैले आजभोलि देस लाई सम्झेर रुन सके पनि २ शब्द लेख्न सकेको छैन । माया पिरतिको कुरो लेखौ भने पनि ३ दसक को उमेरमा के बैस पोखेको होला यो ब्लग मा भन्नु होला भनेर चुँइक्क गर्न पनि सकेको छैन किनकी देखेको छु सबै फेस बुकमा ब्यस्त छन माया साटासाट गर्न मा बैसालु मनहरु । त्यही देखेर आज भोली लोभि नै भएछु कि के हो या त आसातित मन भएर पो हो कि दिन को एक्चोटी फेस बुक लग नगरे के बिर्सें के बिर्सें हुन्छ मलाई पनि । जती फेस बुक को वाल स्क्रोल गर्दै अगाडि बढ्छु त्यती साथीहरुका शब्दहरुले मेरो मन पनि स्क्रोलिङ भैरहन्छ ।
"बगायौ रगत गोर्खाली दाजु बिदेसको भुमि मा!आमाको चोला सकियन फेर्न के गर्नु त्यो तक्मा!जन्मनु मात्रै आमाको काखमा के पायौ बिदेसमा!गाली र बेईजत बिधुवा सिउदो भाइ टिका रित्तो पायौ ................"अर्जुन जि को हार्दिकता तितो सत्य बनेर दुखिरहेको रहेछ वास्तवमा मलाई पनि अलिकती पिडा भयो उहाँका गर्भिला शब्दभाब सँगै देस अनी प्रदेसी जिन्दगी देखेर जुन पिडा हरु पल पल मेरा पाइताला ले छिचोल्न परिरहेको छ । पुर्खा हरु ले कमाएको बहादुर नाम दिन दिनै बदनाम भैरहेको छ विश्वामा नै कारण गरिबि ले बिदेसिएका हरु को चित्कार , देसमा असान्ती मच्चाइरहेको फोहोरी राजनीतिक अनी बढ्दो चोरि डकैति आदी इतयादी जता बाट सम्झे पनि आखिर पिडै पिडा अनी भन्नु होस् त म के लेखम मेरो यो ब्लग मा ।

आखिर मन न रहेछ जता लगे पनि कन्ट्रोल को नै कमी हुन्छ अनी फेरी म सधैं फेस बुकमा नै लट्ठ हुनु बाहेक बिकल्प नै देख्दिन । साथीहरु पनि निकै स्वादिला अनी हार्दिकता ले भरिएका हुनुहुन्छ मेरो फेसबुकको वाल मा । अस्ती बेटी जि ले भन्नु हुन्थ्यो मलाई ३ बर्ष बिताउन यदी दु:ख भएन यो बिरानी ठाउँमा तर आज ३ दिन मेरो लागि एउटा कठोर संघर्श बनिरहेको छ शायद यतिबेला उहाँ परिवार को साथमा हुनुहुन्छ अनी आफन्तको मिलनमा उंमङिगिएर यो पिडा भुल्नु भएको होला त्यसैगरि म उहाको जस्तै पिडा बोकिरहेको छु अउँला भाच्छु मरे घट्दैनन दिन हरु अझै ४० दिन पो बाँकी रहेछ त ? जे होस् बातावरण बिग्रिएको सुन्दर नेपाल हेर्न म निकै आतुरिएको छु । अनी फेरी म फेस बुकमै ब्यस्त हुन्छु । एक्दिन लारा जि ले फेस बुकमै भएको रमाइलो प्रसँग मेरो संसार मा लेख्नु भएको थियो मैले पढेको थिए निकै कमेन्ट पनि आएका थिए हिजो संजोग भनौ उहाँ सँग भेट भयो फेस्बुक् कै च्याट रुममा अनी मैले उहाँ लाई सोधेको थिए बाहुन हरु को त वास्तवमै खेदो खन्नु भएछ नि लारा जि भनेर तर उहाँले हाँसेर जबफ दिनु भयो बुझाई त आफ्नो आफ्नो नै हो कन्जुस जि तर पनि धन्यवाद आखिर मलाई थाहा छैन लारा जि को लेखाइ मा के नै लुकेको थियो तर मलाई चसक्क भयो मान्छे हरु किन जात अनी बर्ग र क्षेत्र को निहुँ पारेर मान्छे मान्छे को सम्प्रदाए मा आघात पारीरहेका छन । यि कथित जात भात का कुरा गरेर राजनैतिक् छबी बनाउने हरुले खेलेको खेल मा अनायासै होमिने को सन्ख्या नगन्ने हुँदै गैरहेको छ दिनहुँ । यस्तै कुरा खेल्दै खेलाउदै मैले मेरो मन फेस बुक कै वाल मा स्खलित पार्दैछु अझै ।

"WE LOVE OUR FLAG " भन्दै "रुपा जि ले देसको झन्डा राख्नु भएको रहेछ यो देखे पछी झन मेरो मन छताछुल्ल भएर आयो । विश्वा मा नेपाल अनी नेपाली चिनाउने एउटा छुट्टै बिशेषताको यो झण्डा खै कसैलाई भारी भयो रे अनी फेर्ने कुरो गरिरहेका छन रे नयाँ नेपाल मा । के सुन्नु परेको हो यो फुट्ने कानले पनि ?


जे भए पनि जस्ले जे गरे पनि म रुपा जि लाई धन्यवाद नदिकन बस्न सक्दिन कम्सेकम यसको महत्व बुझ्ने ले त बुझेकै छ नि । आखिर देसको झन्डा फेरेर नागरिक स्वतन्त्र आउने भए या त जनताको घर दैलो मा चापी ठोकेर जनताको सर्बोच्चता हुने भए कामरेड हरु लाई लाल सलाम मेरो हैन भने करिमा बेगम अनी दुर्गा देवी जस्ता लाई यो देसमा कानुन छ भन्ने आभास दिलाउन किन कुनै माइकोलाल जन्मेको छैन ???((((( आखिर जनतालाई स्विजरल्यान्ड को सपना बाडेँर देसलाई नाइजेरिया वा युगाण्डा बनाउन लागिपरेका नेपाल आमा का कुपुत्र हरुलाई मैले भन्नु पर्ने शब्द नै भेटाउन सकिन यदी कसै सँग छ भने सापटी दिनु होला है !!))))))))))))))))

आखिर मन न रहेछ साथी हरु यही मनको साहरा ले केही गर्न नसके पनि फेस बुकमा रमाउन भने जानेको छु नै । साथी हरुको भिड भाडमा घुसेको म "बिध्या जि को कबिता ले पनि मन्त्रमुग्ध भएको छु " यस्तै रेनुका सोल्टिनी हुनुहुन्छ उहाँ का गहकिला मायाबी शब्द हरु पढ्दा निकै आनन्द लाग्छ " क्रिस जि अनी उहाँकी सानु को कथा निकै अगाडि बढीरहेको छ " हाइ हेलो गर्ने हरु पनि निकै भेटिदा रहेछन कसैले त प्याच्च सुन्न नसक्ने शब्द हरु प्रयोग गर्दा भोली देखी फेस बुकलाई बाइ बाइ भनु कि झै पनि लाग्छ तर नसकिने रहेछ पनि । त्यसैगरि भुल्न नै नसकिने साथीहरु "पुष्प जि " अंबी अधिकारि, रोशन पोखेरेल जि " अनुकुल जि , किरण भाई "मेरी बर्षा सुबेदी बहिनी " प्रगती जि , दीपा जि" सबैलाई मेरो नमस्ते ल ।